เหนื่อยก็พัก หนักก็วาง

ราหู राहू

เหนื่อยก็พัก หนักก็วาง

กอดตัวเองหลบซ่อนตอนหงอยเหงา
เมฆตั้งเคล้าครึมฝนปนแอบแฝง
ปล่อยเวลาพาตนดิ้นรนแรง
มนตราแห่งระทมถมทับมา

เพียงหลงภาพตามติดจิตหลอกหลอน
ใจโอนอ่อนคล้อยเข้าเงาเสน่หา
หมดสิ้นหวังพลังรักแห่งมนตรา
เล่ห์มายาพาให้ใจมลาย

ยามหงอยเหงาเฝ้ามองท้องฟ้ากว้าง
ดูเวิ้งว้างว่างเปล่าเศร้าเหลือหลาย
แสนหดหู่อยู่เดียวเปลี่ยวใจกาย
ช่างเหนื่อยหน่ายคล้ายจนหนทางเดิน

วอนสายลมข่มใจให้หายเศร้า
ทุกค่ำเช้าช่างเหงาเขาห่างเหิน
เฝ้ากอดตัวกลัวคนจนหมางเมิน
คงเผชิญโชคร้ายตลอดกาล

วอนสายน้ำฉ่ำเย็นเข่นคลายเศร้า
ชโลมเอาความทุกข์สุขประสาน
ขอลมฝนบนฟ้ามาบันดาล
เปลี่ยนช่วงกาลผ่านพ้นหม่นเลยไป

คงถึงคราวหนาวทั่วขั้วหัวใจ
ถูกกลิ่นไอนัยรักผลักเสือกไส
หมดเรี่ยวแรงแห่งชีวิตคิดก้าวไกล
คงร่ำไห้ตลอดกาลนานเท่านาน

ราหู राहू

คน กรุงเทพต่างภูมิใจ ที่ได้ผู้ว่า เอ๋อแดกอย่างชายเอ๋อ
ทำงานไม่เป็น เลือกเพราะเป็นคนของพรรคแมลงสาป
การแก้ปัญหา มีแต่สร้างภาพ โดยไม่นึกถึงภาพรวม เห็นแก่ตัว

นโยบายหลายอย่าง เหมือนหุ่นไล่กา
กลวง ลวงหลอก

 ราหู राहू

ปชป นักฉวยโอกาสบนความทุกข์ยากของประชาชน
นักฉกฉวย ที่ไม่ประสบความสำเร็จ จากการฉกฉวยนั้น เพราะประชาชนเห็นใจคนทำงานมากกว่าพวกที่ใช้ลมปากบริหารงาน

พยายามจะใช้วิกฤติที่เกิดขึ้น บ่อนทำลายรัฐบาลทุกรูปแบบ
เป็นความชั่วร้าย ชั่วช้าแบบซึมลึกของพรรคการเมืองนี้

Su SorWor 

คนทำงานจริงๆ ไม่มีใครว่า.....ส่วนใหญ่ผู้ที่มีหน้าที่ รับผิดชอบโดยตรงชอบ "สร้างภาพ" ว่าทำงาน ..."ผลงาน" เป็นที่ประจักษ์แจ้งแก่สายตาว่า 

"ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" นั่นแล...... ปชช. ลอยคอจน "น้ำจะท่วมปาก" อยู่แล้ว..คนที่ทำงานไม่เป็น ก็ยังสะเปะสะปะต่อไป มัวแต่เดินบนผิวน้ำ ไม่ก็ลอยตัวอยู่บนอากาศ ไม่คิดเดินย่ำน้ำแล้วก้มลงมองเงาตัวเองที่อยู่ในน้ำ เพื่อจะได้เห็น "ความจริง" ที่เกิด และเป็นอยู่ว่าตัวเองได้ "สร้างสุข สลายทุกข์" ถึงขนาดไหน ???